کد مطلب:2043 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

برخي از فقيهان در امور سياسي دخالت نميكنند، برخي دخالت ميكنند. آنان كه دخالت نميكنند، اهل كرامتند، ولي آنان كه در امور سياسي دخالت ميكنند، كمتر اهل كرامت و معنا هستند. آيا ميتوان از اين راه فهميد كه عدم دخالت در امور سياسي موجب رضا و تقرب خداوند است؟

دخالت در امو سياسي به يك معنا يعني امر به معروف و نهي از منكر؛ در مقابل ظالمان و متجاوزان سكوت نكردن؛ اقدام براي برپايي نماز و تثبيت اخلاق و ارزشهاي اسلامي در جامعه؛ حمايت از مظلومان و گرفتن حق آنان از ظالمان؛ اجراي عدالت اجتماعي در جامعه؛ توزيع صحيح و عادلانه پول و مقام و قدرت بين افراد؛ زدودن فقر از جامعه؛ پيشبرد مسلمانان در امور سياسي و نظامي و اقتصادي و صنعتي؛ جلوگيري از فساد و طغيان و... كه از واجبات ديني مسملمانان است.

بنابر اين اگر سياست اسلامي به اين معني باشد، هيچ فقيهي و هيچ مسلمان متديّني نميتواند خود را از اين گونه امور كنار بكشد. اگر خود را كنار بكشد و دخالت نكرد يا مخالفت كرد، گناهكار است.

گماننمي شود از بين فقهاي شيعه كه عادل و پاك و با تقوا باشند، فردي باشد كه دخالت در سياست به معاني مذكور را قبول نداشته باشد يا اصلا دخالت نكند. امام (ره)كه مؤسس وبنيانگذار انقلاب بود، از فقهايي بود كه در عرفان و تقدّس و تهذيب نفس از سرآمدترين افراد بود.

آيات عظام: گلپايگاني و اراكي و نجفي مرعشي و ديگران افرادي بودند كه در زهد و تقوا و پاكي نمونه بودند. اينان نقش مهمّي در انقلاب اسلامي داشتند.

اين كه گفتهايد آنان كه دخالت نميكنند اهل كرامتند، با واقعيت تطبيق ندارد، زيرا اگر دخالت آنان در امور سياسي مذكور از روي عمد و آگاهي به موضوع باشد، گناهكار محسوب ميشوند و عند اللَّه معذب خواهند بود. چگونه قابل تصور است كسي كه گناهكار است، اهل كرامت باشد؟!

اكثر كرامت هايي كه از برخي افراد نقل ميشود، صحيح نيست و شايعاتي بيش نميباشد.

اميرالمؤمنين(ع) در خطبه سوم نهج البلاغه ميفرمايد: آگاه باشيد، به خدا سوگند! خدايي كه دانه را شگافت و انسان را آفريد، اگر نه اين بود كه جمعيت بسيار گرداگردم را گرفته و به ياريم قيام كردهاند و حجت بر من تمام شده است، و اگر نبود عهد و مسئوليتي كه خدا از علما و دانشمندان جامعه گرفته كه در برابر شكم خوارگي ستمران و گرسنگي ستمديدگان سكون نكنند، من مهار شتر خلافت و رياست را رها ميساختم و از آن صرف نظر ميكردم. آن وقت خوب ميديديد كه دنياي شما باهمه زينت هايش در نظر من بي ارزشتر از آبي است كه از بيني گوسفندي بيرون آيد.